یه خاطره‌ِ خشونانه!

من کلاً آدم آرومی هستم. اما خدا اون روز رو نیاره که کسی بخواد بهم زور بگه. برام مهم نیست که زورم به طرف برسه یا نرسه، عمراً نمیترسم ازش و از خودم دفاع میکنم. فقط زمونایی زبونم رو میذارم تو حلقم که کارم گیر باشه پیش یکی و اون موقع هم تو دلم کلی خط و نشون میکشم براش که الان که فریادمو پیش خدا زدم، خدا خوب جوابتو میده (همون اصطلاح خودمون :واگذار کردن به خدا)

خلاصه، خوابگاه که بودم، خیلی نی‌نی گولو بودم. یه دختر لاغر مردنی‌ِ کوچولو برعکس الانم... ترم 5یا 6 که بودم، یه بار یکی از دخترای ترم بالایی که دوبرابر هیکل منو داشت، منو اذیت کرد. من داشتم ظرف میشستم که اومد گفت بند و بساطتو جمع کنم من عجله دارم باید زودتر بشورم.

گفتم: خوب من زودتر اومدم، باید صبر کنی، چون منم عجله دارم.

گفت: اِهکی، نمیدونستم ر ی غ و ها هم زبون دارن.

گفتم: اینی رو که گفتی رو نشنیده میگیرم.

گفت: نه مثل اینکه باید زبونتو قیچی کنم. جمع میکنی یا جمعت کنم؟

گفتم: نمی‌کنم. مثلاً چی کار میکنی؟

** تمام این صحنات جلوی چشم تعدادی از بچه‌ها اتفاق می‌افتاد و همه لب گزان و پر استرس به من خیره شده بودند**

دوستم هم مدام بهم می‌گفت ولش کن بیا برییییم.

دختره اومد سمتم، از بس چاق بود نمیتونست خودشو تکون بده. پاشو بلند کرد که یه لگد بهم بزنه، زیر پاشو گرفتم و دو دستی آوردمش بالا، با ک..ن خورد زمین. تالاپی صدا داد.

**تمام این کارها و کلی روش‌های دیگه رو داداشم یادم داده بود**

خیلی بهش برخورد، غرشی کرد و خواست دوباره بلند شه هی لیز میخورد نمیتونست. خیلی عصبی شده بود. خلاصه بعد از کلی من هل بده و اون هل بده، من گاز بگیر و اون بزن، راهی دفترِ خوابگاه شدیم.

مسئول شب گفت خوب این چه کاری بود کردین و ازمون توضیح خواست. منم همه‌اشو گفتم بدون اینکه گریه کنم. اما اون غول بیابونی همه اش اشک میریخت. منم خوب دستام درد میکرد چون چندتا هم مشت خورده بودم اما خوب بیشتر من زده بودم. حق داشت. تازه دستشم گاز گرفته بودم. اما هنوزم عصبانی بودما و کاملاً حس عصبانیت تخلیه نشده بود و موهام هم پریشون بود...

ما رو باهم همینطور الکی آشتی دادن و مسئول گفت که خوب حالا که آشتی کردین برو براش یه ساندیس!! بخر و بیار بخوره.

منم گفتم باشه. وقتی اومدیم بیرون دختره گفت اوی کجا؟‌مگه خانوم فلانی نگفت برام ساندیس بخری؟

گفتم ساندیس؟ گ..زم هم نمیدم بخوری...

** خوب دعوام نکنین، بی تربیت نبودم به خدا، اتفاقاً خیلی هم مودب بودم، اما خوب خیلی بهم بر خورده بود و خواستم بیشتر حرصش بدم**

بعدها دوستاش کلی مسخره‌اش کرده بودن که با این هیکلت از این نی‌نی کتک خوردی؟!

برای من از اون دوران، کلی خاطرات بامزه بجا مونده. از این خاطره هم ناراحت نیستم، چون معتقدم آدم باید از خودش دفاع کنه، نذاره کسی بهش زور بگه. البته الان دیگه مستقیم نمیرم تو شکمِ طرف و حالا نزن کی بزن. الان با زبان گفتار مشکلاتم رو حل میکنم. بالاخره اقتضای اون سن بود دیگه.... وقتی میخوری، باید بزنی...