تولد 30 سالگی آریای من.

امروز شب تولد یکی یدونه‌ی قلبمه. کسی که 4 سال از عمرم رو کنارش صرف کردم و به جرات میتونم بگم که عاشقشم. آره عزیزم خیلی دوستت دارم. مرسی که به دنیا اومدی آریا. مرسی که هستی و آرامش جانمی. از خودم بیشتر دوستت دارم. جدی میگم. جونم هم برات میدم....

تولدت مبارک، همیشه سبز باشی همیشه شاد باشی. زندگیمو میدم تا همیشه بخندی خوشگلم.

پ.ن: دیشب با آریا صحبت میکردیم، گفت امسال 30 سالش تموم میشه. بعد با انگشتاش حساب کرد خوب 30 تاش که رفت یعنی چند تا دیگه‌اش مونده؟!! بعد مثل مارمولکا منو نیگاه کرد. منم نیگاش کردم. منتظر عکس‌العملم بود. منم با صفحه‌ی منج کوبیدم تو فرق سرش. یه کتک حسابی خورد. تموم دستاش قرمز شده بود. بدجنس. میدونه من حساسم عمداً لجمو در میاره.

پ.ن2: تا اونجایی که میشه سعی میکنیم یواشکی تو سر و کله‌ی هم بزنیم.اما اگر صدامون از در خونه‌مون بیرون بره همسایه‌ها بدجوری دلشون به حال آریای من میسوزه