سلام.

امروز داشتم فکر میکردم که چقدر این تبلیغات مزخرف شدن. این همه تبلیغات افزایش م ی ل    ج ن س ی آقایان! و هزار تا کوفت دیگه در کنارش.

به آریا میگم نه که الان اینقدر میلشون کمه و این همه دارن آتیش میسوزونن، تازه میخوان اون میل زهرماریشونو تقویت هم کنن  البته جسارت به آقایون عزیز نباشه‌ها، روی صحبتم با مفسدین فی‌الارضه

من حدود 13 ساله که از یه بوتیکی با مامانم توی شمال خرید میکنم. عملاً میشه گفت از وقتی 13 ساله بودم. این آقا لباسای ترک و بسیار زیبایی میآورد و خودشونوم شمالی نبودن بلکه ترک زبان بودن. به قدری همه این آقا رو دوست داشتن که توی شهر کوچیکی که زندگی میکردم، شهره‌ی عام و خاص بود. همه از سر بزیری و چشم پاکی این آقا میگفتن (آره ارواح عمه‌اش) یه روز زن داداشم با مامانم میرن اونجا برای خرید، از قرار معلوم وقتی بر میگردن زن داداشم به مامانم شاکی میشه که این یارو چرا اینقدر بی ادبه و خودش رو به آدم میچسبونه؟ مامان منم باورش نمیشد که این آدم که اینقدر سرشناسه بخواد اینجوری باشه، میذاره به حساب اینکه زنداداشم اشتباه کرده. تا یه خورده بعدش که من میرم شمال، مامانم بهم میگه بیا کت و دامنی که سفارش داده بود رو برام بیاره، بریم پرو کنیم. منم همراهش رفتم. طبق معمول سلام و احوال پرسی و رفتیم سمت اتاق پرو. این آقا منو صدا کرد که بیا مثلاً فلان رنگشم ببین اگر مادرت خواست براشون ببر. منم رفتم سمتش که لباسو ازش بگیر دیدم برای چندثانیه به طرز تابلویی دستش رو روی دست من کشید. یه جورایی انگار دستمو گرفت و نوازش کرد. جا خوردم و با تعجب نگاهش کردم. توی اون چند ثانیه ذهنم تا کجاها که نرفت. باورم نمیشد. حتی نگاهش هم اصلاً نگاه پاکی نبود. یه زن خیلی زود میفهمه که یه مرد چه منظوری داره.

به خودم اومدم و لباس رو با حرص کوبیدم تخت سینه‌اش و گفتم "نمیخواد". رفتم سمت اتاق پرو . اتاق پرو خیلی بزرگه. رفتم داخل و به مامانم قضیه رو گفتم. بیچاره مامانم هاج و واج نگاهم میکرد. همونجا یاد حرف زنداداشم افتاد و خیلی خیلی ناراحت شد. باورش نمیشد. بیشتر از همه از این ناراحت بود که چرا حرف زنداداشم رو باور نکرده. اما آخه کی باورش میشده که این آدم بعد از ساله معروف بودن به خوبی و مردونگی اینجوری کنه؟! مامانم سریع خودشو جمع و جور کرد و از اتاق پرو اومد بیرون.

مردک فهمیده بود که من به مامانم گفتم، به شدت سرخ شده بود و سرش رو انداخته بود پایین و خودشو مشغول کاری کرده بود. مامانم با حرص لباسو انداخت رو میزش و بدون کلامی اونجا رو ترک کردیم.

بعدها متوجه شدیم با افراد زیادی این کار رو کرده و ملت همه ازش شاکی بودن. البته مثل اینکه کارش به جاهای باریک هم کشیده شده بود. خوب چون شهر کوچیکی هم هست خبرا زود میپیچه.تازه زنش هم بعد از این قضایا ازش طلاق گرفته بود.

چند وقت پیش رفته بودم شمال، وقتی از کنار بوتیکش رد شدم، دیدم نشسته روی صندلی و داره مگس‌ها رو میپرونه. بوتیکی که مردم برای لباسای زیبا و گرون‌قیمتش صف میکشیدن و فیش تهیه میکردن برای ورود به اونجا، الان خالی بود و جز تعداد معدود و انگشت شماری آدم که گذری وارد شده بود، کس دیگه‌ای داخل نبود. شیشه‌های مغازش همیشه از تمیزی برق میزد و اون روز پر از غبار بود. ریش و سیبیلش در اومده بود و خیلی افسرده به نظر میرسید.

با خودم فکر کردم چقدر یه آدم میتونه با زندگی خودش اینجوری بازی کنه. خودشو بدبخت کنه. 

واقعاً نگاهم بهش یه نگاه تاسف بار بود...