جمعه مزخرف!

این چند روزه خیلی اعصابم بهم ریخته بود. الان بهترم .. وبلاگم رو که حذف کردم به خاطر یه سهل انگاری کوچولو .. دوباره با همسرم می سازمش. جمعه برام روز خیلی خیلی گندی بود. از اون روزایی که شاید تو کارنامه ی زندگی آدمای عادی خیلی کم تکرار شه. برای من هم خیلی کم پیش میاد که این جور باشه. آخرش شب هم با اتفاقی که افتاد دیگه گند بودنش تکمیل شد. نگو آقای همسر برای درست کردن و جابجا کردن کامپیوتر فیش تلفن رو کشیده بود و ممنم از همه جا بی خبر موبایلم هم خاموش بود و موبایل همسر جان هم همینطور. حالا مامان باباهای بیچارمون هی زنگ می زنن. هی زنگ می زنن. من نمی دونستم که گوشیم خاموشه. یعنی در طول روز سرم گرم بود و یاد گوشیم نبودم. آخر شب که روشنش کردم یه اس ام اس از زن داداشم داشتم که دیدیم بلافاصله بعدش زنگ زد گفت شما کجایین دختر؟ منم که بی خبر گفتم خوب خونه ایم. گفت دیوونه برو زنگ بزن خونه تون یه شهر رو بهم ریختین مامانتینا دارن میان تهران.
منو داری برق از سرم پرید. دیدم بعله فیش تلفن کشیده است. رفتم همسر رو بیدار کردم گفتم این چه کاری بود کردی. خلاصه فیش رو وصل کردم و با گوشی خودم زنگ زدم به گوشی مامانم. تا برداشت: بغضش ترکید گفت: زهرمار درد شما که کشتین مارو کدوم گوری بودی؟ منم که اعصابم کلا از قبلش خورد بود دیگه فقط عذز خواهی می کردم. همین که گفتم و قسم خوردم که کار من نبوده و من بی خبر بودم آروم تر شدن. چون آریا رو خیلی دوسش دارن.  بعد دیدم تلفن خونه ساعت 12 شب می زنگه و شماره ی خونه ی آریا افتاده بود (شیراز) گفتم برو گوشیو بردار من اینور رو درست کنم تو اون ورو. از اون ور هم آریا کلی مامانشو راضی کرد که ما حالمون خوبه.
حالا داشته باشین حدسیات خانواده رو که مامانم امروز صبح برام تعریف کرد::
مامان: من می گم شاید خدای نکرده اینا رو گاز گرفته، آخه صبا هر جا می رفت قبلش بهمون اس ام اسی یه خبری چیزی می داد.
بابا: عمرا اگر اون بخاری ایی که من براشون وصل کردم می دونم که بمب هم تکون نمیده، من می گم اینا رفتن بیرون و تهران هم این روزا شلوغ بوده گرفتنشون. چند بار به این دختره گفتم اون پالتو قرمز کوتاهتو نپوش مگه به خرجش میره (جالبه که من اصلا اون پالتو رو هر جایی نمی پوشم بعدشم که اینجا هوا گرمه)
زن داداشم تلفنی به داداشم با گریه: علی می دونی من شنیدم که تازگیا زوج های جوون رو تو تاکسی ها می دزدند.
حدسیات مامان و بابای آریا هم این بود که ما رفتیم سینما و داشتن با بابا و مامان من مذاکره می کردن که اصلا این وقت شب سینما باز هست یا نه.
این همه فسفر مصرف کردن ، نکردن یه ایمیلی چیزی بهم بدن. چون من جونم به اینترنت بسته هست مطمئنا پیغامشون رو میدیدم. یا نکردن که به خواهرم یه زنگ بزنن و ازش بپرسن چون من باهاش مدام در تماسم و در حال چت.
فقط خودشونو داغون کردن از نگرانی.
امروز صبح آریا زنگ زد عذز خواهی کرد ازشون. گفتم خوبه فحشاشو من خوردم نازو نوازشاشون مال تو.
بابام امروز بهم زنگ زده می گه: آخه دختر خوبم تو خیلی بی حواسی. تو باید حواست به همه چی باشه از آریا که نباید شاکی باشی. آریا حجم کارش زیاده، زود خسته میشه. اما تو باید حواست به همه چی باشه.
گفتم "چشم". چی بگم دیگه. خدا بده شانس......
حالام باید بشینم این وبلاگو درستش کنم.
پ.ن: ممنون سهره ی عزیزم. خیلی متاسفم که اذیتت کردم. خیلی خیلی دوستت دارم.
پ.ن: از همه ی دوستام هم عذر می خوام که میاین اینجا و اینجا رو ویروونه میبینین. دارم درستش می کنم.

بعدا نوشت: این وبلاگ دوباره ساخته شد به کمک آریا... اما بعضی از پستها حذف شد چون پشتیبان نداشتم ازش.