خانم همسایه!

سلام. خوب من تازه از یه سری کارای روزمره فارغ شدم و البته یه کوچولو مهمون داری هم کردم، حالا که مهمونام رفتند و همه جا رو مرتب و تر و تمیز کردم اومدم نشستم اینجا.

پست قبلی یادتون هست؟! همون خانم همسایه‌هه. فردای اون روز وقتی ورزش صبحگاهیم تموم شد، خواستم بپرم یه دوش بگیرم که احساس کردم یکی زنگ خونه رو زد. فکر کردم گوشام زنگ زده اهمیتی ندادم. اما وقتی دوباره تکرار شد فهمیدم خودشه و همین خانومه‌است و من تا حالا هم ندیده بودمش. اما گفتم وقتی کارم تموم شد میرم در خونه‌اش ببینم چی کاری داشت یه وقت فکر نکنه من عمداً در رو باز نکردم. خلاصه ساعت 12 که شد و من همه‌ی کارامو راست و ریس کردم،  رفتم طبقه‌ی پایین. زنگو که زدم، دیدم پرید در رو باز کرد. بوی مشمئز کننده‌ی سیگار مشامم رو آزار داد. قیافه‌ی سیه‌چرده‌ای داشت و بسیار رنجور. فهمیدم که داشت سیگار دود میکرد، منم که عاشق سیگااااااااااااااااااااااااااار حالم داشت بد میشد. آخه از بوی سیگار نفسم میگیره. حالا اگر از این سیگار خوبا بود باز خوب بود، یه چیزی تو مایه‌های از این سیگار نارنجی سفیدا. توی این افکار بودم که، پرسید کجا بودی؟ اعصابم خیلی خرابه، داغونم. دلم میخواست بیام پیشت و باهات حرف میزدم.

نمیدونستم چرا این قدر باهام صمیمیه، با اینکه تازه منو دیده و من هم اولین باره که دیدمش.

دیدم جوانب ادب رو رعایت کنم و گفتم میتونین تشریف بیارین بالا. اینقده خوچحال شد که خودم موندم. کلی حجاب گرفت و اومد بالا. اولین کاری که کرد پرید اتاق‌خوابم رو نگاه کرد. بعد گفت چایی دارین؟ بعد وقتی که آروم گرفت و تمام خونه رو از نظر گذروند، نشست و یه بسم‌اللهی گفت و آستینا رو بالا زد و شروع کرد از شوهر و مادر شوهر و خواهر شوهر تموم قوم شوهر بدگویی کردن 

منم هاج و واج نگاش میکردم. انتظارشو نداشتم و اعصابم کلاً بهم ریخته بود هی با خودم میگفتم کی میره، کی میره... خوب راستش نرفت و از ساعت 12:30 تا ساعت 5:30 خونه‌ی من موند.

دوست نداشتم اینجور باشه. کاش آدمی بود که میشد باهاش 2 کلمه حرف درست و حسابی زد نه اینکه تموم حرفاش در این چیزا خلاصه شه. راستی گفتش که چقدر از شوهرشم متنفره.

چیزی که برام جالب بود، این بودش که توی این مدت که اومده بودن اینجا که تقریباً یه ماهی میشه، هیچ اطلاعی ازشون نداشتم و ندیده بودمشون. اما اون و شوهرش تا ریزترین مسائل مربوط به من و همسرم رو در آورده بودن. حتی از موهای صاف آقاهه هم تعریف و تمجید به عمل آورد و به من هم گفت که خیلی قرتی هستم فکر میکرد که ما هم مستاجریم که خوشبختانه این یکی رو اشتباه فهمیده بود.

نمیخوام کار همسرش رو مبنی بر کتک زدن زنش توجیه کنم چه بسا به سختی هم محکومش میکنم. اما این زن یه 5 ساعت اومد پیش من نشست، داشتم منفجر میشدم از کلافگی.  واقعاً خیلی دوس داشتم بهش کمکی میکردم و به مشاور معرفیش میکردم ، اما توی یه دنیای دیگه‌ای به سر میبرد. دنیایی که خودش با دستای خودش برای خودش ساخته بود. غیر مستقیم حالیش کردم که حواسش به زندگی خودش باشه نه به موی آقای همسایه، یا قرتی بازیهای زن همسایه. حواسش به خودسازی خودش باشه نه به کارایی که در طول روز همسایه‌اش انجام میده. وقتی من سرم به زندگی خودم گرم باشه، صد در صد میتونم نقاط ضعف و قوتش رو پیدا کنم. میتونم زندگیم و روابط خودم و همسرم رو بهبود ببخشم.

کو گوش شنوا؟؟؟