من و سازمان سنجش!

سلام دوستای گلم. خوب یه کمی گیجم و یه حس خاصی بهم دست داده.

رتبه‌‌ام 141 شد توی گرایشم. خوشحالم؟؟ خوب معلومه دلم میخواد جیغ بکشم. اما نکشیدم. عوضش زنگ زدم به دوستام که پارسال توی دانشگاههای سراسری تهران قبول شدن. اونا گفتن تا 250 هم توی تهران، پارسال قبولی داده. خدا کنه امسال هم همینطور باشه. همه میگن هست.. اما من نمیتونم تا شهریور ماه صبر کنم..

از اولین دوستانی که در این حس زیبا شریکم شد، آجی لیلا بود. ای الهی من قربونش بشم. بهم زنگ زد و کلی فریاد خوشحالی سر دادیم و وسطای حرفمون تازه فهمیدیم که به هم سلام نکردیم مرسی عزیز دلم با اون صدای گرمت. کلی آرامش ریختی توی دلم با صدای مهربون و پراز انرژیت.

وای حتی برای آریا غذا نذاشتم برای فرداش. از ساعت 8 پای کامپیوترم تا الان که ساعت 11 هستش.. آخه طفلک خیلی از بچه‌ها هنوز نتونستن وارد سایت بشن. دارم براشون تلاش میکنم میدونم که چه حس و حال بدی دارن الان.

نمیدونم الان باید چی کار کنم. به آجی لیلا هم گفتم، انگاری که درونم خالیه. آریا میگه بشین یه جا و آروم باش. اما مگه میشه. کلی باید تلفن و ایمیل و اس ام اس جواب بدم.

همین دیگه، خواستم بهتون خبر بدم که دیگه نرین از اطلاعات بهشت زهرا سراغمو بگیرین فعلاً حالم خوبه و فکر کنم از هیجان سکته کنم....

دعام کنین که شهریور ماه هم به همین اندازه خوشحال بشم و با دست پر برگردم پیشتون...