شمال نوشت!

چقدر سکوت و آرامش اینجا رو دوست دارم و براش جون میدم. آقاهه هم اومده اینجا و حسابی خوش میگذرونیم. دیروز که رفتیم تله‌کابین رامسر و امروز هم رفتیم باغ بابا. کلی خودمو تکوندم و از انرژی تخلیه کردم.

اینجا جلوی یه مغازه‌ی "حیوون خونه فروشی"، یه مکعب شیشه ای گذاشتن و توش پره از همستر. از این موش کوچولوها. همه اش جلوی مغازهه وای می ایستم و همستر را رو نگاه میکنم و چشم مامان رو که دور میبینم، تو دستم هم میگیرمشون. اینقده ناززززززززززززززززززززززززززززززززن. نرم و کوچولو. خیلی دلم میخواد یه حیوون کوچولو داشته باشم. آقاهه که به کل مخالفه چون میگه حیوون رو نباید توی 4 دیواری خونه زندونی کرد اما من با اینکه دلم میسوزه اما اون حس خودخواهی به این دلسوزیا غلبه میکنه. دلم میخواست یکی از اون همستر ها رو بخرم اما بابا پیشنهاد داد که برم مولوی، سنجاب بخرم. خودم که عاشقشم، اما از کثیف کاریش میترسم. میترسم یهو توی خونه ام جیش کنه و نتونم جمع و جورش کنم. دلم میخواد از سر و کولم بالا بره. از طرفی جوجه هم خیلی دوست دارم اما موندم وقتی که بزرگ شد چی کارش کنم؟!؟؟!! کجا ولش کنم؟!!؟!

حالا فعلاً آریا رو راضی کردم که یه حیوون خونگی بخرم. تا تصمیم بگیرم که چی میخوام بگیرم. اینقده دوست دارم یکی داشته باشـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم که نگو. از بلبل و قناری و این حرفا هم خوشم نمیاد.. اگر کسی پیشنهادی داره میشه بهم بگه؟؟؟!!! ممنون میشم...

قراره امروز برگردیم تهران. گرچه دلم نمیخواد که برگردم اصلاً اما خوب چه میشه کرد؟!
این مسخره بازیا چیه این پدرسوخته ها در میارن؟ خاک بر سرشون. میان کسایی که عینکشونو روی سرشون میذارنو تا 200 تومن جریمه میکنن. ای خاک بر سر ما که عینکی که روی سر میذارن، باعث تحریک جنس مخالف میشه. دلم میخواد برای بدبختی خودمون گریه کنم. حالا منم که عادت به این عمل قبیحه ی عینکه گذاشتن  روی سر دارم.. فکر کنم هی باید جریمه شم. چرااااااا؟ من موندم.. مردم رو گاو و گوسفند گیرآوردن.... چه قدر ماها خوشبختیم و مملکتمون در امنیت و آرامش بسر میبره و تنها مشکلمون فقط عینک آفتابی روی سر خانومهاست. الان آی جون میده که آهنگ همه چی آرومه من چقدر خوچبختم رو گوش بدیم. آی حال میده..
پ.ن: خنده ی تلخ من از گریه غم انگیز تر است............